|
کنسرت سالار عقیلی در برلین
15.01.2009 نسرین بصیری http://www.iranologie.org/2009/01/blog-post.html
تلفن زنگ می زند. آنکه اشمیدت یکی از همکاران قدیمی من در رادیو مولتی
کولتی در آنسوی خط است. خبر می دهد که روز 17 ژانویه در محل سابق کار من در
سالن بزرگ ار بب کنسرتی برگزار می شود . "روندفونک کر" برلین برنامه هایی
اجرا می کند با گروه راز و نیاز و خوانندۀ جوان ایرانی سالار عقیلی که اهل
موسقی سنتی است. آنکه اشمیدت از من خواهش می کند در برنامۀ جدید رادیویی
مان این کنسرت را معرفی کنم و چند بلیت ورودی را هم به قید قرعه در اختیار
شنوندگان مان قرار بدهم. با کمال میل قبول می کنم. خوشحالم از اینکه
خوانندگان و نوازندگان ایرانی اینبار شنوندگانی غیر ایرانی هم دارند. مثلا بگوئیم برگزاری چنین برنامه هایی "بی طمع" نیست. اینها هم درست مثل سازمان مجاهدین خلق می خواهند از محبوبیت هنرمندانی "استفاده" سوء کنند و پس از جنایاتی که توسط این حکومت در برلین رخ داده، با گرد آوری جمعیتی از همه جا بیخبر برای خودشان آبرو و محبوبیتی کسب کنند. می خواهند حضور تماشاگران و شنوندگان را به پای آشتی و دوستی بگذارند با نهادی که دست کم تا کنون "لانۀ جاسوسی" بوده برای طرح و برنامه هایی که برای سرکوب و ترور مخالفان می ریختند.
کاملا قابل فهم است که سفیر ایران در آلمان می خواهد با حضور خود در سالنی
که هنرمندان معتبر آلمانی و ایرانی و هنرمندانی از چهار گوشۀ جهان در آن
برنامه اجرا کرده اند ، در میان کف زدن های تماشاچیان ظاهر شود و باز مثل
وقتی که احسان خواجه امیری به برلین آمده بود در سالنی اسم و رسم دار از
پله ها بالا برود و دسته گلی تقدیم هنرمند کند و سهمی ببرد از کف زدن های
مردم که بلاتکلیفند با دیدن سفیر دست از تشویق هنرمند بردارند یا خیر.
بگذریم که نیمی از شرکت کنندگان در اینگونه برنامه ها آشکارا "خودی" هستند.
آن بار کنسرت در تالار خانۀ فرهنگ های جهان برگزار شد، همان تالاری که گنجی
و اشکوری و مهر انگیز کار بر آن جای گرفتند و به زندان رفتند و شکنجه و
آواره شدند. در پایان تاکید می کنم گفت و گو خوب است، آشتی زیباست ،کینه بد است، هنر ناب اگر همجوار زباله های بویناک هم باشد آلوده نمی شود، هر هنرمندی و هر تماشاگری حق دارد خود انتخاب کند به کدام برنامه و کدام نشست و کدام کنسرتی برود. آزادی یعنی همین.
اما انسان های آزاده هم حق دارند هشدار بدهند، تا هنگامی که جنایتکاران و
متولیان سیستم هایی که دست شان به خون دگر اندیشان آلوده است ، اعتراف
نکرده اند به نسل کشی و ترورهایی که در سراسر جهان انجام شده، تا زمانی که
مورد باز خواست و مجازات قرار نگرفته اند، فقط برای دمی سرخوش بودن، خاموش
کنار این جنایتکاران نشستن، یا گیریم دو ردیف جلو تر و یا عقب تر، روا
نیست. هستند کسانی که مثل من روزنامه نگار متوجه ماهیت این کنسرت ها نیستند
و می روند و شرکت می کنند. اما حضور آگاهانه در چنین برنامه هایی روا نیست.
ابراز بی طرفی هم نیست . سکوت و بی تفاوتی ، و خاموشی سر فرود آوردن است در
برابر خشونت.
مطالبی دیگر از نسرین بصیری: ــ گفتار نیک، پندار نیک کردار نیک فراموش شده؟ ــ " ما فقط همینجوری گرفته بودیم آنجا نشسته بودیم"
سایت ایران قلم از انتشار مطالب و مقالاتی که در آن کلمات توهین آمیز استفاده شده، معذور است مسئولیت مطالب درج شده بر عهده نویسندگان آن می باشد |
