_________ استفاده از مطالب اين سايت با ذکر منبع بلامانع است _________

خاطرات دوران اسارت در کمپ آمریکایی ها

کمپ اشرف در مقطع سرنگونی صدام حسین

قسمت هفدهم ــ نوامبر 2005

09.02.2009

امید پارس

توضیح کانون آوا :

تاریخ معاصر ایران حوادث تلخ و ناگواری را تجربه کرده است یکی از این حوادث بسا آموزنده سرنوشت کسانی است که برای آزادی و سرفرازی مردم ایران خود اسیر مناسبات غیر انسانی سازمان مجاهدین شدند.

این فرقه سیاسی که با شعار " مرگ بر آمریکا" و " برای آمریکا ویتنام دیگری خواهیم ساخت" جوانان زیادی را به دام خود کشید، اکنون اعضای خود را به کمپ های آمریکاییان که هیچ کمتر از زندان نیست در خاک عراق منتقل می نماید.و خود نیز تحت حمایت و حفاظت ارتش امریکا می باشد.

سلسله خاطرات زیر که توسط کانون آوا تدوین و منتشر میگردد با همکاری یکی از اعضای جدا شده از فرقه رجوی می باشد که بعد از اعلام جدایی از سازمان مجاهدین در سال 2003 به کمپ امریکائی ها در مجاورت قرارگاه اشرف ( واقع در شمال بغداد ) منتقل شد و به مدت 5 سال در زیر چادر بسر برده است.

نویسنده خاطرات مزبور " امید پارس " که با آرزوی سرافرازی و آزادی مردم ایران مدت 16 سال از عمر خود را در سراب فرقه مجاهدین در عراق گذرانده است، بعد از این مدت جهت نجات از چنگال این فرقه مجبور به قبول اسارت جدیدی در کمپ امریکائی ها شد و خاطرات تلخ خود را به رشته تحریر در آورده است که اکنون جهت اطلاع هموطنان عزیز کانون آوا در انتشار و تدوین آن خود را مسئول می داند.

مطالعه این روزشمار بخوبی نشان میدهد هرکسی که به شعارهای توخالی رجوی اعتماد نموده در نهایت برای خلاصی از این مناسبات ننگین دوران سختی را پیش رو خواهد داشت که که هرگز تصور آن را نمی کرده است.

کانون آوا برای نویسنده این خاطرات که خوشبختانه در حال حاضر در دنیای آزاد و بدور از القائات فرقه رجوی زندگی میکند آرزوی موفقیت و سلامتی دارد.

امید پارس:

قسمت هفدهم

November 2005

لینک به قسمت اول

لینک به قسمت دوم

اینک به قسمت سوم

لینک به قسمت چهارم

لینک به قسمت پنجم

لینک به قسمت ششم

لینکه به قسمت هفتم

لینک به قسمت هشتم

لینک به قسمت نهم

لینکه به قسمت دهم

لینک به قسمت یازدهم

لینک به قسمت دوازدهم

لینکه به قسمت سیزدهم

لینک به قسمت چهاردهم

لینک به قسمت پانزدهم

لینک به قسمت شانزدهم

1- دسامبر 2005

تقریبا تمام گاردهای سابق رفته اند. باید دوباره با گاردهای جدید دوست بشویم چون از این طریق هم شرایط برایمان بهتر می شود و هم اینکه احساس زندانی نمی کنیم جالب اینکه بچه ها می گویند تا یگان جدید مسلط بشه بچه ها کمپ به لحاظ مالی خسارت سنگینی به اقتصاد آمریکا می زنند ،چون تمام کسانی هم که کار نمی کنند شب و روز ساعت کار می زنند.

2 ــ دسامبر

امروز توی سالن بچه با عباس بحث می کردند حرف سر این بود که امسال دیگر سال آخره و عباس به جد می گفت که آمریکا کسی را از اینجا بیرون نمی فرستند و باید شیرین حبس بکشیم خودش هم زمان شاه و 10 سال هم زمان خمینی زندان بوده و بخاطر مخالفتش در سازمان مدت زیادی را قرنطینه بوده که اسم ایدئولوژیکی زندان است و حالا هم حبس امریکایی ، در هر حال عباس که سبیل پرپشتی داره متعهد شده اگر امسال کسی بیرون رفت اون سبیلهایش را بتراشه و این رو کتبی امضاء کرده.

سازجنت سولیوان و تایلور هم امروز رفتند، بچه ها از اونها تشکر کردند چون واقعا به همه لحاظ با بچه ها خوب بودند و کمک کردند و حتی بعضا با فرماندهانشان در افتادند.

4 ــ دسامبر

امروز نوبت تلفن داشتم که با خانواده ام در اروپا صحبت کردم، قرار شد من برگه خلع سلاح را که امضاء سرهنگ جورجس Georges پای آن است را برای خانواده ام پست کنم ولی مشکل اینجاست که چطوری؟

5 ــ دسامبر

امروز گفتند که باید تمامی اطلاعات خود و خانواده تان را برای فرمهای UN داشته باشید. من هم به این بهانه تلفن زدم ولی تازه فهمیدم که شماره شناسنامه ام را غلط داده ام.

7 ــ دسامبر

امروز یکی از سربازها DVD Player آورد که برایش تعمیر کنیم و در عوض آن می خواست پول بدهد که من گفتم برایم نامه سرهنگ را به آلمان پست کند و او هم قبول کرد. به همین راحتی فعلا با هم دوست شدیم.

14 ــ دسامبر

چند روزی است که به جزء تاسیس 6 کارگاه نجاری هیچ تحرکی و خبری نیست. ما بین بلوک 3 و بلوک 8 کارگاههای جدید را تاسیس کرده اند، یکی از آنها به ریاست بوجاری است ، یکی دیگر به ریاست رضا گوران، یکی دیگر به اسم حبیب( محسن نقاشان) ، یکی دیگر برای بچه های بلوچ و یک هم برای ترکها که رئیس جمهور آذربایجان عادل رئیس آن است. اینها معتقدند که باید یک کشور ترک تشکیل شود و روی دستشان پرچم آذربایجان را خالکوبی کرده اند.

به سفارش ژنرال هم میزان زیادی ابزار جدید آورده اند و بچه ها با چوب مفت دائم برای خودشان میز و صندلی و کابینت و فایل درست می کنند و پول هم می گیرند البته طرح های قشنگی هم برای آمریکایی ها درست می کنند.

16 ــ دسامبر

امروز گاردها ریختند در محوطه نجاری و نیما را بردند ایزوله ، داستان از این قرار بود که بین علی نعمتی و نیما سر ابزار بحث شده و نیما علی را تهدید کرده و تهدید کردن جرم است و جریمه ایزوله دارد البته دعوا کردن زیاد مهم نیست و معمولا آشتی شان می دهند. بالاخره باید ما هم قوانین مدرن آمریکا را یاد بگیریم.

19 ــ دسامبر

امروز بلوک 5 شلوغ بود احمد مینایی که معروف به احمد فتنه و رئیس بلوک 5 است فرشاد را کتک زده . علت هم اینه که فرشاد از باند آنها که کنترل روی همه چیز بلوک 5 داره شکایت کرده و سرکار دعوایشان شده. بالاخره در دنیای وحوش زور و گله هم مهم است.

اینه گوهران بی دلیل خواهر مریم هستند که هر یکی از آنها برای منهدم کردن یک جامعه کافی است.

23 ــ دسامبر

امروز خواهر یکی از بچه ها زنگ زد و گفت که " اکبر ممشی اوغلو " مسئول امور مسائل پناهندگی گفته است که تا چند هفته دیگر ما را از اینج می برند.

بچه به شوخی می گویند تا به حال آمریکایی دروغگو زیاد دیدم و حالا به ترک دروغگو رسیده ایم. هرکس هم که این خبر را میگوید بچه ها به شوخی میگن: جان مادرت مارا خنده نیار.

25 ــ دسامبر

زندگی خیلی خسته کننده و تکراری است. از صبح تا شب توی یک محیط بسته و دائم جنگ و دعوا، سرکار و روز را بدنبال 13 دلار به شب می رسونیم. بخاطر کار خواندن زبان راهم کنار گذاشتیم و به همین چند جمله ای که می تونیم صحبت کنیم قناعت کرده ایم. هوا سرد شده و نمی شود ورزش کرد و روزها هم به حد کافی کوتاه شده.

28 ــ دسامبر

امروز فرمهای پناهندگی را تحویل دادیم. فرم ها شامل مشخصات فردی و کلی خانواده بود و فقط صفحه آخر آن راجع به علت خروج و درخواست پناهندگی بود.

( الان که این متن را در اروپا می نویسم این فرمها را هم با خود دارم )

مطالبی دیگر از امید پارس:

ــ حوض برادر

خاطرات امید پارس ـ لینک به قسمت پانزدهم

خاطرات امید پارس ـ لینک به قسمت چهاردهم

خاطرات امید پارس ـ قسمت سیزدهم

ــ شناخت

ــ لینک به قسمت دوازدهم خاطرات امید پارس

ــ اعتراف یا مصاحبه

ــ لینک به قسمت یازدهم خاطرات امید پارس

ــ شاهدان زنده

ــ لینک به قسمت دهم خاطرات امید پارس

ــ لینک به قسمت نهم خاطرات امید پارس

ــ رژیم طالبان و سازمان مجاهدین !

ــ بدون تیتراژ!

ــ شرف و ناموس

ــ لینک به قسمت هفتم

ــ لینک به قسمت ششم

ــ لینک به قسمت پنجم

ــ لینک به قسمت سوم

ــ لینک به قسمت دوم

ــ لینک به قسمت اول خاطرات امید پارس

ــ کسی بدون اطلاع رهبری نفس نمی کشه !

ــ ما کجائیم و تو کجا

مطالب در ارتباط:

ــ مصاحبه با عضو جدا شده سازمان مجاهدین خلق، آقای محمد حامد صراف پور ( بنیاد خانواده سحر )

ــ کرکس ( میترا یوسفی )

ــ قربانیان فرقه، دستگیر شده در فنلاند نیازمند رسیدگی های روانپزشکی هستند ( ایران اینترلینک )

ــ ایران خواهان استرداد دو عضو مجاهدین خلق از فنلاند ( بی بی سی )

ــ دستگیری دو تن از مسئولین ارشد فرقه مجاهدین خلق توسط پلیس اینترپل در فنلاند ( ایران قلم )

ــ چه کسی خائن است مجاهدین یا جداشدگان از مجاهدین؟ ( نادر نادری )

ــ پادگان مريم، مركز جنايات فرقه تروريستي مجاهدين در فرانسه ( محسن عباسلو )

ــ یاد واره سردار وطن میرزا کوچک خان ( فرزاد فرزین فر )

ــ مجاهدین در آلمان «ببینید ما ایرانیهای خوب هستیم » ( فایننشیال تایمز )

ــ نامه سرگشاده به فرانک اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان ( محمد حسین سبحانی )

ــ اطلاعیه فراکسیون سبزهای آلمان درباره مجاهدین ( ایران امروز )

ــ در مورد مسائل جدید افشا شده در سازمان مجاهدین ( بتول ملکی )

ــ اتحادیه اروپا ، تروریسم ، چالشها و نظرها ( فرزاد فرزین فر )

ــ جنگجویان خدا در پیاده رو ( استاندارد )

ــ مصاحبه با آقای علی جهانی فرد از اعضای جداشده از مجاهدین قسمت دوم ـ نذر و نیاز های رهبری فرقه مجاهدین ( سایت ایران قلم )

رضا اسدی ـ سایت پرواز

http://www.parwaaz.com/Maghalaat%202/2008120801.htm

لطفا فکر نکنید که ما سالیانی را در فرقه مجاهدین به بطالت گذراندیم و هیچ چیز نیاموختیم!! درست است که همه ما جدا شدگان به مراتب خیلی چیزها از قبیل امکانات زندگی را باپیوستن به آنها از دست دادیم. تعدادی هم هستیم که یک یا چند عضو خانواده مان در این فرقه به اجبار باقی مانده اند. بعضا بیست سال است که از دیدن آنها و شنیدن صدایشان محروم هستیم. بودندهمراهانی که توسط رهبران این فرقه به شیوه های ناجوانمردانه کشته و یا مفقودالاثر شده اند.

تمامی ما منتقدین مجاهدین پس از طی دوران مشقت بار توانستیم خودمان را ازآن فرقه رها کنیم . با تحمل رنج فراوان به یکی از ممالک اروپائی رسیدیم و دوباره زندگی را از نقطه صفر شروع کردیم. بعضی ها هم همین کار را با برگشتن مجدد به ایران انجام دادند.

بالطبع ما در درون فرقه مجاهدین موارد بسیار گران بهائی هم آموختیم که قبل از ورود به این جریان چنین نشده بود. چند موردی که شخصا از آنها آموخته ام به ترتیب زیر است:

- در فرقه دائما اصطلاحات و شعارهائی از قبیل مرگ بر این فرد و مرده باد آن دیگری در جهت حذف فیزیکی دگر اندیشان ، منتقدین و مخالفین داده میشد. صدها مورد هم به مرحله اجرا در آمده است. آموختم که این شعارها و این طور خواسته ها ضد تکامل ، خاص انسان های فاقد درک و فهم و بدور از عقل سلیم میباشد. چرا باید یک انسان آرزوی مرگ دیگری را بنماید؟ چنین آرزوئی این امکان را به فرد میدهد که به جای به کار بردن هنر گفتگو دست به خشونت برای نابودی دیگری بزند. این همان کاری است که مجاهدین به انجام آن افتخار هم میکنند.

- مجاهدین میگویند که استراتژی این فرقه حمل سلاح و مبارزه مسلحانه است. صحت این گفته هم نقش یک تفنگ در آرم سازمانشان میباشد. وقتی که صحبت از استراتژی میشود معنای آن یک تصمیم تغیر ناپذیر است. کمترین زمانش تا رسیدن به هدف و شق بدترش مادام العمرمیباشد. با توجه به این که انسان ها و افکارشان در هر لحظه از زمان متکاملتر میشوند ، شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه نیز دائما در تغیر است، لذا هر تصمیمی قابل تجدید نظر میباشد. پس متکی و معتقد بودن به برخورد مسلحانه تا رسیدن به هدف نماد به کار بردن ابزار ترور و خشونت است. به همین دلایل است که مجاهدین تروریست شناخته شده اند و در لیست گروه ها و سازمان های تروریستی جهان میباشند. بالطبع باید از یک سازمان تروریستی فاصله گرفت. این وظیفه هر آدم عاقلی است.

- برای حفظ ارزش های خانوادگی، پیشبرد دموکراسی و تکامل اجتمائی به این فرقه روی آوردم. دیدم که نه تنها این موارد در روابط آنها ارزش محسوب نمیشود بلکه به شدت ضد ارزش است. از جمله بچه ها را از مادران جدا کردند. همسران را مجبور به طلاق اجباری نمودند. آنها را تشویق به دشمنی با یکدیگرکردند. با توجه به شناختی که از آنها بدست آورده بودم این کار فرقه ای شان به من آموخت که حفظ ارزش های خانوادگی از الزامات طبیعی هر انسان است. بعد از جدائی از مجاهدین عشق و علاقه ام به زندگی و خانواده به مفهوم واقعی آن رسیده است.

- در قبل از پیوستن به مجاهدین از دسترنج خودم زندگی میکردم و برای خودم شرف و آبروئی داشتم. دیدم که مجاهدین برای بقای خود به مزدوری و جاسوسی برای بیگانگان افتخار میکنند و در قبال آن پول از صدام حسین و آمریکا و غیرو دریافت میکنند. از آنجا که این نوع زند ه ماندن را ننگ میدانستم از مجاهدین جدا شدم و مجددا به زندگی شرافتمندانه کنونی پیوستم. تاسف میخورم که تعدادی از این سفره مزدوری مجاهدین تغذیه میکنند و لقب پهلوان، وکیل، حقوقدان و هنرمند را با خودشان یدک میکشند.

- در زمانی که از مجاهدین جدا نشده بودم یکبار از محل استقرار خودم به یکی از قرارگاه های مجاهدین در عراق رفتم. آن محل سردار نامیده میشد. قلعه ای بود محصوربا دیوارهای ضخیم و بلند. ضمن گشت شبانه در قسمتی از آن ساختمان گروهی خفاش را دیدم که به دیوار چسبیده بودند. بلافاصله زندگی آن خفاش ها محتوای روابط مجاهدین را برایم تدائی کرد. این بدان دلیل بود که میدیدم مسئولین و رهبران مجاهدین شب ها به گرد هم جمع میشدند و تا صبح حرف های تکراری میزدند و روزها مسئولیت ها رها کرده و میخوابیدند. علاوه بر آن همانطور که خفاش ها در انزوا به سر میبرند مجاهدین هم ترد شده از جامعه به خصوص ایرانی ها میباشند.

- من متاسفم از این که ما در بین ایرانیان به عنوان جدا شدگان از مجاهدین نامیده میشویم. در واقع جدا شده کسی میباشد که هنوز هم به ایدئولژی، استراتژی و اهداف گروه جدا شده از آن معتقد و با بعضی از تصمیم گیری ها مخالف باشد. یا بخواهد جدای از آن گروه برای رسیدن به اهدافش بطور فردی و یا جمعی عمل کند. اینجانب نه تنها خود را جدا شده محسوب نمیکنم بلکه روش خشونت ، ترور را نفی مینمایم و با تمامی اعتقادات، اهداف و روابط فرقه ای مجاهدین و توابع آنها از بنیاد آن مخالفم. به نظر من در حال حاضر مردم ایران آنقدر درک و آگاهی دارند که بدون نیاز به کمک و دخالت گروها ، دولت های خشونت گرا و جنگ طلب از نوع مجاهدین و آمریکا به اهداف خودشان برسند.

بهتر بود که این اتفاق یعنی پیوستن به مجاهدین برای امثال من هرگز پیش نمیآمد و تجربیات ذکر شده بالا را نه از همراهی با آنها بلکه به روش معقول و بدون پرداختن بهای به این سنگینی میآموختیم.

مطالبی در ارتباط:

ــ سکوت مجاهدین در مورد خبر دستگیری دو جنایتکار جنگی ( پارس ایران )